Graag wil ik een mooi verhaal met jullie delen. Een prachtige ervaring die mijn hart opende en mijn geloof en vertrouwen in de mensheid weer heeft versterkt!
Afgelopen vrijdag ging ik op de fiets bloemen halen. Bloemen voor een mooi weekend vol heling, verbinding en samenzijn. Ik houd van bloemen en vond dat ik deze keer wel extra uit mocht pakken. De eerste healingsmiddag voor vrouwen stond op het programma.
Met een fietstas vol pioenrozen, rozen en 20 grote gerbera’s fietste ik naar mijn massageafspraak. Daar aangekomen zag mijn fietstas er akelig kaal uit…. ! Nee….ik was onderweg mijn bloemen verloren….
Ik baalde als een stekker en voelde veel frustratie. Tijdens de massage bleef het aan mij knagen en was het lastig te ontspannen. Tot het moment dat ik dacht: ‘Manon, laat het los…. Universum, laat dan in ieder geval mijn bloemen gevonden worden door iemand met weinig geld. Dat die persoon echt haar lucky day heeft en kan genieten van al dat kleurige moois.’ Aaah ja, dat voelde fijn en de ontspanning kon er meer zijn.
Ruim 2 uur later stapte ik weer op mijn fiets en bedacht me dat ik in ieder geval dezelfde route terug kon fietsen. Al heel snel in het straatje “Hoog en droog”, tegenover de Turkse Vereniging, zat een Turkse man op een bankje. Naast hem lagen bloemen. Ik keek 3 keer, mijn ogen werden groot en dacht ‘Dat zijn toch echt mijn bloemen’. De man keek mij heel rustig en aan vroeg of dit mijn bloemen waren. Ik stap van mijn fiets, kijk en ja echt…. Jeetje, dit zijn mijn bloemen! Niet gedacht deze terug te zien.
Deze lieve man vertelde al 2 uur op het bankje te zitten. Hij was bij de Turkse Vereniging en zag de bloemen liggen. Hij had het volste vertrouwen dat de persoon die de bloemen was verloren wel terug zou komen.
Wauw…..’The keeper of my flowers!’
Jeetje, ik was verbaasd, vervuld, verrast. De man bleef zo rustig kijken, nam nog een slokje koffie en vroeg wat ik met al die mooie bloemen ging doen. Zo raakten we aan de praat over mijn werk en ontstond er een mooie uitwisseling.
Ik heb met hem gedeeld dat ik geroerd ben door zijn zijn. Dat het juist in deze tijd zo mooi is een mens zoals hij tegen te komen. Een mens vol liefde, rust en vertrouwen. Het sterkt mij in mijn geloof dat er nog zoveel licht en liefde in de wereld is.
Ik wou hem bloemen aanbieden en daar reageerde hij enthousiast op. Zijn ogen gingen stralen. Maar hij kon niet kiezen, alle bloemen vond hij mooi. Toen keek hij mij aan en zei: ‘Het is goed zo…. jouw ogen, jouw reactie, jouw lach… Die dank is voor mij voldoende.’
Ik ben weer op mijn fiets gestapt, keek nog een keer om om te zwaaien en zag hem naar zijn vereniging lopen met zijn kopje koffie in de hand….. Dag menselijke engel. Dank je wel voor deze prachtige ontmoeting.
Wat een bijzondere ervaring, nooit verwacht dat ik die bloemen terug zou zien. Zo helpend om in deze tijd een ontmoeting als deze te ogen hebben. Heel dankbaar.
De afgelopen maanden ben ik erg uitgedaagd, net zoals iedereen. Ik voelde mij erg uitgedaagd om bij mijzelf te blijven, te blijven luisteren naar mijn innerlijke stem en mij niet af te laten leiden door de storm om mij heen. Deze ervaring is voor mij het teken van het universum dat ik goed op weg ben. Dat ik mij niet hoef te laten afleiden door alles wat er gaande is. Ik mag mijn pad wandelen en het is de bedoeling dat ik doe wat ik doe.
