Deze week markeert een bijzonder moment: het is alweer een jaar geleden dat mijn praktijkruimte de ‘Womb of love’ achter in onze tuin is geplaatst. Het was een prachtig maar ook intens en bewogen jaar.
Natuurlijk wilde ik hier graag bij stil staan en was het mijn intentie een kleine ceremonie te organiseren om te vieren dat de Womb of love 1 jaar bestaat. Naarmate ik hiermee bezig was, groeide er een verlangen in mij.
Het afgelopen jaar was veel, druk en intens. De zomer bracht me het besef hoe vermoeid ik was. De verhuizing, de verschillende verbouwingen en prive-kwesties hadden veel van me gevraagd.
Ik ben iemand die graag geeft, dienstbaar is, de dingen mooi en fijn wil maken voor de ander. Dit doe ik met al mijn liefde. Maar hoe meer ik mijn vermoeidheid voelde, hoe meer ik besefte dat mijn geven en ontvangen niet meer helemaal in balans waren.
Door dit besef kwam er ruimte voor een groeiend verlangen om niet alleen de ‘Womb of Love’ te vieren en te eren, maar ook mijzelf. Al die vrouwen die ik hier in de Womb of love ontvang, een bedding geef, een holding space bied. Een plek waar ze mogen zijn wie ze zijn met al hun rauwe emoties. Een plek waar ze mogen ontvangen, opladen, zich voeden. Hoe fijn zou het zijn wanneer ík dat zou mogen ontvangen?
Durf ik dat?
Ga ik dat echt doen?
Mag ik dat vragen?
Mag ik die ruimte innemen?
Durf ik die ruimte in te nemen?
Ik heb het gedaan…. een appgroepje aangemaakt met nog 6 andere vrouwen en mijn wens, mijn verlangen gedeeld. En zij zeiden JA. Drie vrouwen konden er live bij zijn, drie afgestemd in de energie. Wat heerlijk.
Het aanmaken van die appgroep, was de start van een mooi proces in mij. Het innemen van mijn ruimte, het terugblikken op afgelopen jaar. Er gebeurde zoveel. Tijdens het creëren van de Womb of love heb ik mij met momenten best eenzaam en alleen gevoeld. Het was zo hard werken, er kwam zoveel op me af dat ik mijzelf een beetje kwijt was geraakt in dit harde werken.
Het reflecteren en fijne gesprekken brachten me ook het inzicht hoe makkelijk ik het vind om te geven, maar hoe lastig ik het vind om te ontvangen. En laten we eerlijk zijn: voor ieder mens is het belangrijk om te ontvangen, om je op te laden, om je te laten voeden. Het was tijd om mijzelf dat ook te geven. Deze ceremonie stond in het teken van het vieren van de Womb of love en het ‘schaamteloos’ mogen ontvangen en voluit mijzelf zijn.
Met net zoveel zorg en aandacht als wanneer ik voor een klant de ruimte klaarmaak, heb ik de ruimte voor mijzelf tot in de detail perfect afgestemd en mooi gemaakt.
8 september 2024: daar zaten we dan met z’n vieren in de mooie Kota, de ‘Womb of love’. Gordijntjes dicht, licht gedempt zodat het echt voelde als aanwezig zijn in de donkere baarmoeder. Ik was er helemaal klaar voor. Aangezien in het voorproces al zoveel geklaard was, dacht ik dat dit een heerlijke luchtige, fijne ceremonie zou worden. Onverwacht diende zich echter een ander laagje aan.
Een laag van diepe kwetsbaarheid die gedeeld mocht worden. De laag van schaamte en gevoelens van falen en diepe eenzaamheid. Heftig en tegelijkertijd was het zo bevrijdend dit uit te spreken en zichtbaar te laten zijn. Die diepe, donkere, ‘lelijke’ stukken van jezelf. De tranen die je alleen huilt en die nu als een tsunami naar buiten komen. Het was heerlijk bevrijdend. This is also me!
En mijn vriendinnen luisteren, onderbraken niets, poetsen niets weg en er werd niets mooier gemaakt dan dat het was. Wat ze wel deden was liefdevol en zacht naar mij kijken zodat ik eindelijk kon voelen: het is veilig om mijn diepe binnenste te laten zien. Ik mag ook leunen en ontvangen. Die holding space ervaren waar ik zo naar had verlangd na al die maanden van ploeteren. Datgene te ontvangen wat ik zelf zo vaak geef. Een onbetaalbaar moment.
Tranen gehuild, knuffels ontvangen, tijd voor nog meer bedding. Wat op mijn verlanglijstje stond was namelijk een meerhanden massage met mijn eigen gemaakte olie ‘Divine touch’.
Zo gek om op mijn eigen mat te gaan liggen en dan zes handen te ervaren.
Zacht en afgestemd.
Liefdevol en koesterend
Geen denken, alleen voelen.
Fantastisch.
Dieper en dieper zak ik in mijn lijf alsof ik word meegevoerd in de oude tijden waarop het de normaalste zaak was dat vrouwen elkaar wasten en liefdevol aanraakten. Waar vrouwen er volledig voor elkaar zijn. Empowerend en ondersteunend, voedend en aardend.
Ter afsluiting werd ik in de rebozodoeken gewikkeld. Strak ingebakerd om vervolgens die heerlijke expansie te ervaren wanneer de doeken worden losgemaakt. Ja hier ben ik, voluit mij!
Wedergeboorte.
Mijn rite de passage: van alleen naar samen, van geven naar ontvangen, van vermoeid naar gevoed. Wat heerlijk en wat ben ik dankbaar met die fantastische vrouwen in mijn leven bij wie ik mij zo fijn en veilig voel om mij in al mijn kwetsbaarheid volledig te laten dragen. Dat is ware rijkdom en overvloed. Dat is het gevoel waar ik naar terug mag wanneer ik de eenzaamheid in mijzelf herken.
Het was een bewogen jaar waarin ik veel gegeven en gezaaid hebt maar de oogst was de meest mooie en waardevolle ooit. Opgeladen, diep vervuld, diep dankbaar en volledig in overvloed ga ik de herfst in.
En wat ik nog niet verteld heb is dat de vulv@ hierbinnen een centrale rol heeft gespeeld, echt waar! Hierover de volgende keer meer!
Mijn grote dank aan: Farrah, Herma, Isolde, Marjon, Nelleke en Tineke. Ik hou van jullie.
Hetgeen ik heb mogen oogsten tijdens mijn prachtige ceremonie geef ik graag door in een heerlijke dagretraite , al over een weekje. Loslaten wat niet meer dient, overvloed oogsten om gevoed de herfst in te gaan.
Een dag in het teken van leren jezelf te voeden vanuit verstillen, introspectie, verbinding, verwarmen, loslaten, ontspanning, zelfzorg en zelfliefde.
Op mijn eigen diepgaande wijze neem ik je hierin mee. Kom thuis bij jezelf in mijn prachtige ‘Womb of love’ en ontvang een dag vol ontspanning, warme liefde en voeding voor je ziel.
Laat los en laad op.
Voel je welkom!
Ik ben op mijn best wanneer ik mij afstem op jou en de groep en het programma mag ontstaan in het moment, hierbij de bovenstaande kernwoorden meenemend. Uiteraard werkend vanuit het bekkengebied en zullen ook deze dag de rebozodoeken een rol spelen evenals een prachtig geometrisch ritueel die je van binnenuit gaat ervaren.
Verlang jij naar een fijn en betekenisvol overgangsmoment naar de herfst, meld je dan snel aan door hier te klikken.
2 gedachten over “De kracht van ontvangen: een persoonlijk delen.”
Dank voor je mooie en kwetsbare delen. Zo herkenbaar!
Only love