Liefde voor je lichaam

Enkele maanden geleden ben ik onwijs uit mijn comfortzone gegaan. Er was mij gevraagd door fotograaf ‘Mae-October’ of ik model zou willen staan voor foto’s ter ondersteuning van een artikel over de reis naar zelfliefde in het blad ‘Wilde vrouw’.

Oeh heel spannend. Vervolgens bleek dat het niet om zomaar wat leuke, gezellige foto’s zou gaan, maar om foto’s in lingerie… slik. Ik ben niet fotogeniek, sta niet graag op foto’s en dit voelt toch wel heel kwetsbaar. Maar iets in mij was sneller dan mijn mind en zei ‘ja’! 

Ondanks dat ik het spannend vond en het totaal uit mijn comfortzone is, sta ik er volledig achter. Dit blad gaat namelijk over echte vrouwen. Grote vrouwen, kleine vrouwen, volle en tengere vrouwen. Vrouwen met pukkeltjes, plekjes, butjes, moedervlekken, vlekkerige huid en cellulitis. Precies zoals echte vrouwenlichamen zijn en niet zoals we dat in de media voorgeschoteld krijgen. 

Maar jeetje… het was toch wel een dingetje om daar in je neutrale lingerie te staan. Vol in het licht, naar jezelf kijkend in een spiegel. Zo kwetsbaar…. 

Enkele oude thema’s waren even volop aanwezig. Stiekem ademde ik niet meer en voelde ik mijn bekkenbodem zo ongeveer in mijn longen. Toch mijn buik maar iets inhouden, dat is dan hopelijk mooier op de foto…. vertelde ik mijzelf.

En toen kwam mijn dochter voorbij in mijn gedachten…
Welke boodschap wil haar meegeven?
Wat zijn echte vrouwen? De vrouwen die we in tijdschriften of op insta zien op bewerkte foto’s? Zwaar opgemaakt, lang en aan een strak dieet?

De vrouwen uit mijn coachingssessies en weekenden kwamen voorbij. Wat vertel ik hen over zelfliefde, over respect voor je lichaam, over het houden van jezelf?

Do I practice what I preach?

Zoveel vrouwen worstelen met hun uiterlijk omdat ze denken te moeten voldoen aan een onrealistisch beeld geschept door de media.

En hoe vaak heb ik mij niet vrij durven te bewegen omdat ik ontevreden was over mijzelf. Hoeveel geweld heb ik mijzelf aan gedaan door mijzelf af te keuren en te bekritiseren? 

Ja Manon, waar sta jij ook alweer voor?
Precies, ik weet en voel het weer.
Alle lichamen zijn mooi en precies goed zoals ze zijn!
Ook mijn lichaam.

Ons lichaam is een tempel en we mogen haar eren. Ieder stukje van ons lichaam mag er helemaal zijn! Oeh, wat heerlijk! Ik adem uit, laat mijn buikje er lekker helemaal zijn. Zij mag in al haar glorie op de foto en iedereen mag dat zien. En door dit proces aan te gaan draag ik mijn steentje bij aan het laten zien van echte vrouwenlichamen, aan het creëren van een meer realistisch beeld.

Ik bekijk mijn gezicht, armen, benen en ben trots op mijzelf dat ik durf te doen waar ik voor sta. En ja, tegelijkertijd mag ik dit spannend vinden! 

Vandaag was het moment dat er een stapeltje van het blad ‘Wilde vrouw’ bij mij werd bezorgd. Stiekem ook wel weer een spannend momentje. Ik voel mijn hart kloppen en voel ook wat angst dat ik onwijs veel spijt ga krijgen. Ik had namelijk geen enkele invloed op welke foto’s gebruikt zouden worden.

Ik sla het blad open en zie het artikel ‘Vriendinnen met je vulva’. Ik herken mijn drum, hand en Yoni-ei. Een pagina verder zie ik ook een foto van mij kijkend in de spiegel. Zacht en puur, onbewerkt en ik voel me trots dat ik mijzelf op deze wijze durf te laten zien: dit is mijn vrouwenlichaam. Dit ben ik en ik ben helemaal mooi zoals ik ben! Met mijn gekoesterde mamabuikje, gevlekte huid en alles wat mij, mij maakt!

Herken jij dat? Die afkeuring van jezelf, van dat ene putje, vetrandje, vlekje? Wat maakt toch dat we zo kritisch zijn op onszelf?

Het is echt zo mooi en helpend om naar jezelf te kijken in de spiegel. Probeer het maar eens, en ja ik geef het als eerste toe, het is best een uitdaging maar ga het ervaren.

Dus ga voor die spiegels staan. Zie jezelf en blijf kijken, dwars door alle laagjes die je voelt heen. Tot je uit komt bij dat punt van respect en liefde.  Respect voor je lichaam. Voor hoe ze je draagt, er voor je is. Voor alles wat ze voor je doet. Voor dat wat ze verteert, voor waar ze je naar toe brengt, voor de eventuele kinderen die in jouw buik hebben mogen wonen. Liefde voor ieder litteken met haar eigen verhaal, voor ieder uniek moedervlekje of pukkeltje. Voor dat wat jou, jou maakt.

Ja, ga voor die spiegel staan.
Kleed je langzaam uit.
Verwonder je over jouw eigen, mooie, unieke lichaam.
Vertel jezelf wat mooi en uniek is aan jou.
Streel jezelf,
zie jezelf,
erken jezelf,
koester jezelf
en hou van jezelf!

Ja, jij bent prachtig! Laat jezelf maar zienMet al je perfecte imperfecties!

Fotocredits: Mae October
Rechten foto: Wilde vrouw magazine