Geketend in afgescheidenheid

Ik zag haar op mijn scherm, zoals aangegeven heeft ze een heerlijk comfortabel plekje voor zichzelf gemaakt. Ja, ze is er helemaal klaar voor: online coaching, een helende reis.

Woorden maken dat ze nog even niet zo hoeft te voelen. Woorden zijn zo fijn om nog even in de afstand te blijven. Ik laat haar nog wat praten en stem ondertussen af.

Afstemmen

Ik stem af, vraag, begeleid en al snel komt ze aan bij een stuk verdriet. Maar dan is duidelijk voelbaar: ze is er klaar voor. Op weg naar binnen om aan te komen bij heel oud verdriet…..

Diep, intens verdriet, afgescheidenheid, niet volledig aanwezig zijn. Ze omschreef het als achter glas zitten en niet bij je familie kunnen komen. Je wilt wel maar er wordt hard getrokken aan je arm. Je wordt tegen gehouden. ‘Ooooh het doet zo’n pijn….. ‘ Ze trekt helemaal samen.

Ik stem af op haar en zie beelden voor me verschijnen. Een klein meisje met lange donkere slierten haar voor haar gezicht. Ze oogt wat vies en verwaarloosd, vegen op haar gezicht. Ze kijkt door een vies raam waardoor alles wat wazig oogt. Daar ziet ze haar familie. Ze lachen en hebben het gezellig. Een groot verlangen is voelbaar. O, wat wil ze er graag bij horen.

‘Waarom zien ze mij niet?’
‘Waarom mag ik daar niet zijn?’

Haar verlangen wint, maar dan wordt ze ruw teruggetrokken. Ik hoor de volwassen vrouw zeggen: ‘Het doet zo’n pijn’ en ze grijpt naar haar arm.

Op mijn vraag wie er trekt geeft ze aan dat dit haar familie is. ‘Ze willen me niet. Ze zijn bang voor me. Jaloers. Ik hoor er niet bij. Ik heb geen plek. Ik mag niet zijn wie ik ben, ik heb geen plek!

Vrouw somber zittend in raamgat

Zwarte energie

Ik stem af op haar arm. Een grote klomp zware energie wordt zichtbaar. Een draaiende beweging. In het midden van deze energie zitten allerlei herinneringen opgeslagen. Intense pijn, angst, afwijzing, onvoorspelbaarheid, grote onveiligheid.

Deze klomp energie is als een entiteit op zichzelf met maar één missie: dit kleine meisje met haar sliertige haren beschermen. Het weghouden van mogelijke pijn, angst en afwijzing. En o wat werkt het hard, zo hard. Alles om dat kleine meisje te beschermen.

Een keten

Het is een keten om haar arm, een zware, ijzeren ketting die haar uit de verbinding houdt. Want dat was de les wat dit kleine meisje geleerd heeft: ‘Je verbinden geeft pijn, veel pijn. Je verbinden met de ander is onveilig!‘.

Keten met zonlicht

Regie

De volwassen vrouw weet inmiddels dat het veilig is om te verbinden maar met regelmaat neemt het kleine meisje de regie over. Het kleine meisje dat keer op keer in deze verscheurdheid leeft.

De dualiteit van het willen verbinden en je tegelijkertijd weer terugtrekken om jezelf te beschermen. Een hunkering naar liefde en goedkeuring. Maar het deel dat haar wil beschermen heeft de regie en houdt haar tegen.

In contact gaan met een lichaamsdeel

Ik vraag haar contact te maken met de energie in haar arm. Om alles wat ze daar voelt er helemaal te laten zijn. Het te verwelkomen, horen, zien en erkennen. Het is dit deel wat jou wil beschermen. Zie maar wat het jou gegeven heeft, hoe hard het voor jou gewerkt heeft. Vraag maar wat het nodig heeft. Maar o wat is dit moeilijk!

Contact met je innerlijk kind

Ik nodig haar uit om naast haar kleine meisje te gaan zitten. Haar te zien en haar te erkennen. Dan komt er licht in deze donkere ruimte waar ze samen zitten. Dat deeltje van haar wat ooit uit haar ‘weggefloept’ is, toen het leven even niet te dragen was. Toen bepaalde ervaringen te heftig waren voor dat kleine meisje.

Ergens is ze gaan geloven dat het leven niet veilig is, dat verbinden niet veilig is. Maar nu is het tijd om dit te helen. Dit deel van haar ziel is er klaar voor om terug te komen. En plotseling verschijnt er een sleutel zodat ze zichzelf kan bevrijden van haar keten. Maar alleen als zij dat wil….

JA, ze wil en JA, ze wil ook door de deur. Maar dan is de angst weer volop aanwezig. ‘Wat nou als ik achter de deur in een groot zwart gat val? Ik ben zo bang!
Bingo…. dat is precies waar ze naar toe mag.

Voelen, voelen voelen.

Grote paniek komt omhoog. Haar adem blijft hoog in haar borst, haar gezicht trekt van de pijn. Ja, heel goed, verwelkom alles maar wat je voelt. Je bent veilig, je kunt dit. Jij bent bij haar.

Dan zegt ze dapper: ‘We zijn er klaar voor. Ik spring eerst en dan vang ik haar op….

Het is een tijdje stil. Alleen haar ademhaling is hoorbaar, het wordt rustiger en nog rustiger.

En dan zijn ze daar, onderin het zwarte gat… samen in verbinding. De volwassen vrouw draagt het kleine meisje. De keten is geopend, de sprong is gemaakt.

Wauw….. groot respect voor deze reis, voor deze heling.

Afsluiting en opschoning

Na zo’n grote energetische shift is het belangrijk lief en mild te zijn voor jezelf. We sluiten af met een energetische heling van alle chakra’s.

Uit een deck trek ik een prachtige, toepasselijke kaart.

Nu is het tijd om alles in te laten dalen, om je mee te laten voeren met de stroom. De komende dagen zullen in het teken staan van verdere opschoning. Dit betekent dat er golven van emoties kunnen komen. En dat is goed. Met iedere traan smelt je meer en meer naar je eigen kern, naar je eigen essentie.

Innerlijk kind

Ik ben dankbaar dat ik een stukje mee mocht reizen. Dankbaar dat energetisch werk op afstand zo prachtig werkt!

Naast de volwassen vrouw die we zijn dragen we allemaal een innerlijk kind met ons mee. Een kind met pure onbevangen energie. Zuiver, speels, vol levensenergie. Maar ook een kind dat ontevreden is door allerlei behoeften waar niet aan is voldaan, wat beschadigd is door pijn, kwetsuren en afwijzingen die het heeft ervaren. Een kind wat bepaalde delen van zichzelf diep heeft weggestopt of zelfs heeft afgesplitst omdat sommige ervaringen te pijnlijk of traumatisch waren.

Op weg naar heelheid

We zijn allemaal op onze eigen wijze op reis naar heelheid. Het is de kunst om zelf aan het stuur te blijven en niet de regie te geven aan het kleine kindje in ons wat zich zo onvervuld voelt. Ja, je mag haar zien, ze heeft zoveel behoefte aan en ook recht op erkenning. Jij mag voor haar zorgen maar je hoeft je niet door haar te laten leiden. Dan wordt het uiteindelijk lijden.

Je herkent dit wanneer je verhalen blijft herhalen, dezelfde pijnlijke situaties keer op keer treft. Dit zijn de grote thema’s die vragen om heling. Dat zijn de overtuigingen die jou laten geloven dat jij in de pas moet lopen om liefde te verdienen. Dit zijn de gedachten die jou afhouden van het prachtige zielspad dat precies voor jou bestemd is. Het pad dat zich in flow ontvouwt wanneer jij daar op afgestemd bent.

Verbreek jouw keten!

Dus zeg JA tegen alle delen in jou. Schijn licht op de donkere stukjes, pak je kleine kindje in je armen en leef jouw leven! Laat het zorgeloze, pure, speelse, onbevangen kind maar wat meer naar boven komen!

Ik wens je veel succes en reis graag een stukje met je mee!

Facebook
LinkedIn

2 gedachten over “Geketend in afgescheidenheid”

  1. Wat een prachtig en ontroerend stuk heb je geschreven lieve Manon🙏🍀💫

    Voor een deel zo herkenbaar en zo ongelooflijk dapper. Haar moed om de keten te doorbreken.
    Prachtig hoe jij haar hierin vertrouwen hebt gegeven en met jouw liefdevolle begeleiding door dit immens donkere stuk heen hebt geholpen.

    Wat een bevrijding voor haar🥰🙏
    Zo mooi voor jullie beiden💫🍀🥰

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Over mij

Mijn naam is Manon Abrahams, intuïtief coach en oprichtster van NOVA Coaching en Training.

Ik schrijf mijn blogs voor iedereen, zowel man als vrouw, die naar zichzelf durft te kijken en bewuster in het leven wil staan.
Ik hoop je te inspireren! 

Recente blogs

Volg mij op Facebook